Warszawa, dnia lipca 2015 r.
MINISTERSTWO FINANSÓW
PODSEKRETARZ STANU
JACEK KAPICA
AP9.845.a.2015
Pan Eugeniusz Matusiak
Przewodniczący Związku Zawodowego Pracowników
Egzekucji Administracyjnej
W związku z pismem z dnia 02-04- 2015 r. znak: ZK OMZZPEA 20/2015 dotyczącympodjęcia dialogu społecznego w sprawie ustalenia jednolitych zasad zwrotu poniesionych kosztów przejazdu samochodem prywatnym w celu wykonania czynności służbowych przez pracowników zatrudnionych w komórkach egzekucyjnych pragnę podziękować za zainteresowanie powyższym zagadnieniem. Ujednolicenie stawek, o których mowa w powyższym piśmie, jest jak najbardziej pożądane.
Informuję, iż w kwietniu br. dokonano analizy dotyczącej zróżnicowania stawek za 1 km przebiegu pojazdu obowiązujących na terenie poszczególnych izb skarbowych. Skutkiem powyższej analizy było podjęcie działań zmierzających do ujednolicenia powyższych stawek. Przedmiotowe zagadnienie było jednym z tematów narady kadry kierowniczej Administracji Podatkowej, która odbyła się w dniach 27 - 28 kwietnia 2015 r. w Otwocku. Postulowano ujednolicenie stawki w skali kraju na poziomie 0,60 zł dla pojazdów powyżej 900 cm3 poj. oraz 0,45 zł - poniżej 900 cm3. Z informacji uzyskanych od dyrektorów poszczególnych izb skarbowych wynika, iż postulowana stawka dla samochodów o większej pojemności została już wdrożona, bądź zostanie wdrożona od dnia 1 lipca 2015 r., natomiast ujednolicona stawka dot. samochodów o pojemności do 900 cm3 zostanie wprowadzona w terminie późniejszym.Należy zauważyć, iż stawki określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271) mają charakter maksymalny, a zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych pojazdów niebędących własnością pracodawcy, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem. Ustalenie powyższej stawki poniżej poziomu wskazanego w ww. rozporządzeniu nie ma charakteru działania niezgodnego z prawem.
Odnosząc się do podnoszonej w piśmie kwestii współuczestniczenia pracowników w kosztach prowadzonej egzekucji, należy wskazać, iż nie należy utożsamiać ustalonych stawek zwrotu kosztów przejazdu pojazdem prywatnym poniesionych w celu wykonania czynności służbowych z wydatkami egzekucyjnymi określonymi w art. 64b ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wydatkami egzekucyjnymi są nie tylko koszty przejazdu pracownika, ale również inne koszty faktycznie poniesione przez organ egzekucyjny w związku z prowadzeniem egzekucji, które obciążają zobowiązanego. Brak jest również podstaw do uznania, że Ministerstwo Infrastruktury ustalając stawki maksymalne dokonywało kalkulacji na poziomie minimalnych kosztów użytkowania pojazdów.
Pragnę również poinformować, iż Ministerstwo Finansów dąży do usprawnienia systemu ewidencjonowania przejazdów służbowych pracowników egzekucji administracyjnej. Planowane jest automatyczne rozliczanie przejechanej liczby kilometrów w ramach mobilnego wsparcia poborców skarbowych, powiązane z systemem przydziału spraw dla pracownika pracującego w terenie. Szczegóły rozwiązania możliwe będą do przedstawienia, kiedy techniczne usługi zostaną przygotowane. Planowane wówczas jest spotkanie z przedstawicielami związków zawodowych, na którym przedstawione zostaną propozycje rozwiązania i możliwe będzie wypracowanie innych usprawnień służących efektywnej pracy osób zatrudnionych w komórkach egzekucyjnych.
Jacek Kapica
Komentarze
Witamy serdecznie,
W odpowiedzi na nadesłane pytanie do redakcji wysyłamy link z
odpowiedzią:
Zwrot kosztów używania do celów służbowych pojazdów niebędących własnością pracodawcy
"Jesteśmy pracownikami egzekucji administracyjne j urzędów skarbowych. Nasza praca wymaga bardzo częstych wyjazdów w teren celem windykacji należności publiczno-prawn ych. W ostatnim okresie czasu tj. od 01-04-2015 r. pracodawcą pracowników urzędów skarbowych stali się dyrektorzy izb skarbowych. Wyjazd w teren własnym samochodem reguluje Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. W rozporządzeniu powyższym są określone stawki za 1 km przejazdu konkretnym pojazdem.
W praktyce \"dobrowolnie pod przymusem\" dyrektorzy izb skarbowych w umowach z pracownikami stosują stawki o wiele niższe niż w rozporządzeniu. Np. zamiast 0,8358 stosują 0.6. Takie działanie powoduje, że pracownicy terenowi urzędów skarbowych dopłacają z własnej kieszeni do podatnika czy też pracodawcy za wykonanie czynności w terenie. Czy takie działanie jest zgodne z prawem? Jak próbować przeciwdziałać takim zjawiskom? Czy jest możliwość pozwu zbiorowego?”
Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową może określić środek transportu do odbycia podróży (np. autobus, pociąg, samolot, samochód). Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu środka transportu, którym podróżuje pracownik. Jeżeli pracownikowi przysługuje ulga na dany środek transportu, pracownik otrzyma zwrot kwoty faktycznie wydatkowanej na zakup biletu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.
O ile pracodawca wyrazi zgodę na taka formę transportu, pracownik może udać się w podróż służbową samochodem, który nie jest własnością pracodawcy. W takiej sytuacji pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu. Koszt ten stanowi iloczyn przejechanych kilometrów i stawki za 1 kilometr przebiegu ustalonej przez pracodawcę. Pracodawca nie określa jednak tej kwoty w sposób dowolny. Wskazana stawka nie może przekraczać maksymalnych stawek kosztów używania pojazdów do celów służbowych określonych w § 2 rozporządzenia w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy – zwanego dalej rozporządzeniem . Wskazane kwoty, jak zaznaczono wcześniej, są jednak stawkami maksymalnymi. Oznacza to, że pracodawca ma możliwość ustalenia niższej ich wysokości.
Zupełnie inaczej jednak prezentuje się sytuacja pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Określa ją rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
Rozporządzenie to zawiera ogólne regulacje dotyczące podróży służbowej na terenie kraju i poza jego granicami. Określa należności przysługujące pracownikowi z tytułu delegacji, sposób odbywania podróży i przedstawiania dokumentacji oraz zasady rozliczania kosztów. Zgodnie z rozporządzeniem , na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym.
Pracodawcy należący do sfery budżetowej, związani są postanowieniami rozporządzenia bezpośrednio, co oznacza, że nie mogą dokonywać w przepisach wenątrzzakładow ych jakichkolwiek zmian w stosunku do tego, co wynika z rozporządzenia. Oznacza to, że pracodawca tej sfery nie ma możliwości wprowadzenia odstępstw od wskazanych przepisów, i to zarówno na niekorzyść pracowników (pogorszenie sytuacji pracowników w stosunku do tego, co przewidują przepisy prawa pracy), jak i na ich korzyść (wypłacanie wyższych należności byłoby przejawem naruszenia dyscypliny finansów publicznych).
Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi, który wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wysokość oraz warunki ich ustalania w sektorze budżetowym określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Pracodawcy spoza tego sektora mogą kwestie te regulować samodzielnie w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania, a jeżeli takie akty ich nie obejmują, w indywidualnych umowach z pracownikami, z zastrzeżeniem dotyczącym wysokości diety.
Pracodawca może zastosować stawkę niższą od górnej granicy wskazanej w przepisach, jednakże nie może być to kwota, która jest niższa od realnie poniesionych przez pracownika kosztów. Wniosek ten płynie ze stanowiska Komisji Prawnej Głównego Inspektora Pracy z dn. 24.10.2013 r. w sprawie dopuszczalności dowolnego kształtowania przez pracodawcę niebędącego państwową lub samorządową jednostką sfery budżetowej wysokości i rodzaju świadczeń (innych niż diety) oraz zasad wypłaty należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wyjaśnienie to stanowi co natsępuje: "(...) udokumentowane koszty - poniesione w ramach realizacji polecenia wyjazdu służbowego - powinny podlegać zwrotowi w pełnej wysokości. W rzeczywistości bowiem może dojść do sytuacji, w której pracownik wysłany w podróż służbową poza granice kraju, stosując zasady przyjęte przez pracodawcę nie jest w stanie utrzymać się w trakcie realizacji obowiązków służbowych. Swobodne kształtowanie kosztów podróży służbowej nie oznacza jednak przeniesienia ciężaru utrzymania w całości lub części na pracownika w trakcie wykonywania zadań służbowych. Zgodnie z intencją ustawodawcy, obowiązek ten spoczywa w pełni na pracodawcy, jako podmiocie, który jednostronną decyzją deleguje pracownika do pracy poza stałe miejsce jej świadczenia. Pracodawca ustalając zatem wysokość świadczeń należnych z tytułu podróży służbowych, winien kierować się przesłankami racjonalności i rzeczywistym kosztem utrzymania. Dodatkowo, jeżeli faktyczne i niezbędne koszty poniesione przez pracownika w związku z podróżą służbową są wyższe niż przepisy wewnątrzzakłado we je regulujące, to pracownikowi przysługuje roszczenie o zwrot udokumentowanyc h kosztów rzeczywistych.
W przypadku ustalenia świadczenia za podróże w formie ryczałtu, ryczałt z tytułu należności za podróże służbowe na terenie kraju nie musi uwzględniać wysokości diety krajowej ustalonej w trybie określonym art. 775 § 2 K.p., o ile pracodawca zapewni pracownikowi całodzienne wyżywienie, a w przypadku podróży zagranicznej musi być równy co najmniej wysokości 25% diety krajowej. W przypadku wyodrębnienia diety obok innych świadczeń, należy stosować powyższą zasadę odpowiednio, przyjmując, iż tylko wysokość diety jest narzucona powszechnymi przepisami prawa pracy.
Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Poznaniu, który wyrokiem z dn. 09.12.2010 r. (sygn. akt: III AUa 949/10) odniósł się do przedmiotowej kwestii i orzekł, że: »…nie ma żadnych przeszkód, aby pracodawca wypłacał świadczenia z tytułu podróży służbowej w formie ryczałtu, jeżeli strony stosunku pracy uważają to za łatwiejszą formę rozliczeń. Przepis art. 775 § 1 K. p. nie zawiera w tej kwestii żadnych ograniczeń. Istotne jest bowiem, aby pracownik uzyskał rekompensatę kosztów jakie musi ponieść w związku z podróżą służbową(...)".
Zdaniem prof. Jakuba Stelina z katedry prawa pracy Uniwersytetu Gdańskiego pozwy zbiorowe służą głównie dochodzeniu roszczeń z czynów niedozwolonych, a nie związanych z ustalaniem wysokości wynagrodzenia. Pozew zbiorowy nie jest natomiast sposobem negocjowania wysokości płac. Wynagrodzenia w sferze budżetowej powinny być ustalane na drodze negocjacji, tak bowiem przewidują przepisy.
Ustawa o transporcie drogowym art. 34a ust. 1 - Na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy. Ust. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów, o których mowa w ust. 1, uwzględniając rodzaj pojazdu mechanicznego, jego pojemność oraz limit kilometrów w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej – § 3 Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. §4 W przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym.
Do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania . § 3. W uzasadnionych przypadkach pracownik składa pisemne oświadczenie o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów, zwrot innych kosztów podróży lub ich wysokość.
Marzena Górka – dział prawny
Abistema Kancelaria Prawna Stangreciak, Karpierz sp.k. Kraków
www.abistema.pl
Podstawa prawna:
1. Ustawa z dn. 06.09.2001 r. o transporcie drogowym - Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 z późn. zm.
2. Ustawa z dn. 26.06.1974 r. Kodeks pracy - tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.
3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 25.03.2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - Dz.U. z 2002 r. Nr 27 poz. 271.
4. Rozporządzenie Ministra Transportu z dn. 23.10.2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - Dz.U. z 2007 r. Nr 201 poz. 1462.
5. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej - Dz.U. z 2013 r. poz. 167.
Dziękujemy i pozdrawiamy,
Redakcja
Kraków
Ps. ja osobiście planuje wówczas wymówić umowę na prywatne auto i niech NUS monitoruje egzekutora poruszającego się masowa komunikacją.Ta ekipa rządowa goni już w piętkę ,z jednej strony ogranicza abonament telefoniczny pracownikowi do 10 zł. na m-c zaś planuje I MA NA TO ŚRODKI BY PŁACIĆ ZA MONITORING..Pom ijam już stronę techniczną kto rozdzieli kilometry egzekucyjne i prywatne w ramach podróży.i ile będzie kosztować to analizowanie ?
Zupełnie inaczej jednak prezentuje się sytuacja pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Określa ją rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
Rozporządzenie to zawiera ogólne regulacje dotyczące podróży służbowej na terenie kraju i poza jego granicami. Określa należności przysługujące pracownikowi z tytułu delegacji, sposób odbywania podróży i przedstawiania dokumentacji oraz zasady rozliczania kosztów. Zgodnie z rozporządzeniem , na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym.
Pracodawcy należący do sfery budżetowej, związani są postanowieniami rozporządzenia bezpośrednio, co oznacza, że nie mogą dokonywać w przepisach wenątrzzakładow ych jakichkolwiek zmian w stosunku do tego, co wynika z rozporządzenia. Oznacza to, że pracodawca tej sfery nie ma możliwości wprowadzenia odstępstw od wskazanych przepisów, i to zarówno na niekorzyść pracowników (pogorszenie sytuacji pracowników w stosunku do tego, co przewidują przepisy prawa pracy), jak i na ich korzyść (wypłacanie wyższych należności byłoby przejawem naruszenia dyscypliny finansów publicznych).
Wydatkami egzekucyjnymi są koszty faktycznie poniesione przez organ egzekucyjny w związku z prowadzeniem egzekucji, a w szczególności na opłacenie:
1) przejazdu i delegacji poborcy lub egzekutora; itd.
Niech Pan Kapica poczyta Ustawę. Faktycznie poniesione koszty, to nie koszty wyliczone wg. wzoru tylko faktycznie poniesione. I to Rozporządzenie o kosztach niezgodne z Ustawą.
Farsa. Brak konkretów - olewka władzy...
Koszty dojazdu zawierają się w wydatkach, a nie są wykazane w Ustawie oddzielnie. Egzecutor zwraca uwagę, że Rozporządzenie o kosztach nie jest zgodne z Ustawą i koszty wyliczane z odległości mogą być zaskarżone i przed Sądem wygrane. Sądy nie uznają Rozporządzeń niezgodnych z ustawami.
Limit zawarty w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury odnosi się do progu od, którego należy potrącać podatek dochodowy od stawki za kilometr, a nie służy do regulacji wysokości samej stawki za kilometr w sensie jej zaniżania.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.