Miejsce posiedzenia:    Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog”, sala A.
Przewodniczący:    Sławomir Brodziński – Szef Służby Cywilnej.
Uczestnicy posiedzenia:    Członkowie Zespołu, zaproszeni eksperci według listy obecności.


Przyjęto porządek posiedzenia:
Informacja MF nt. przeprowadzanych konkursów na Dyrektorów i Naczelników Urzędów Skarbowych.
Zagregowane dane Urzędów Wojewódzkich dot. stanowiska radcy generalnego.
Nabory na wyższe stanowiska w Służbie Cywilnej dla osób pełniących obowiązki dyrektorów w dniu wejścia w życie ustawy o państwowym zasobie kadrowym.
Sprawy różne.


➨ Posiedzenie Zespołu w dniu 15.09.2009 r. o godz. 9.00
Informacja nt. projektu ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych.

Przyjęto protokół z posiedzenia Zespołu w dniu 11 sierpnia 2009 r. uwzględniając poprawkę na str. 10: art.27 ustawy o związkach zawodowych oraz art. 231 Kodeksu pracy.

Ad. 1)

Marzena Machowska-Kubik (Zastępca Dyrektora Departamentu Administracji Podatkowej w MF) przedstawiła informację nt. przeprowadzanych konkursów na Dyrektorów
i Naczelników Urzędów Skarbowych:
Przeprowadzono 201 konkursów na stanowiska Naczelników Urzędów Skarbowych.
Jeszcze nie przeprowadzano konkursów na stanowiska Dyrektorów Izb Skarbowych.
Do 201 konkursów przystąpiło łącznie 540 kandydatów.
Do drugiej, ustnej części konkursu - oceny predyspozycji i zdolności ogólnych oraz umiejętności kierowniczych zakwalifikowało się 173 kandydatów.
139 osób pomyślnie ukończyło procedurę konkursową i z tych 139 osób nastąpiło rozstrzygnięcie w 132 urzędach. W pozostałych Urzędach Skarbowych – w 69, które jeszcze nie zostały rozstrzygnięte oraz w pozostałych, w których w międzyczasie nastąpiła zmiana na stanowisku Naczelnika US – zostały ponownie ogłoszone konkursy (ogłoszono 110 konkursów).
W 132 US powołano 107 Naczelników US. Nie powołano Naczelników w 25 US (w ośmiu przypadkach nie powołano Naczelników US z uwagi na to, że kandydaci nie dawali gwarancji należytego wykonywania obowiązków w oparciu o art. 5 ust. 5e ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych.

Pan Tomasz Ludwiński (NSZZ „Solidarność”) zwrócił się z następującymi pytaniami:
dlaczego konkursy nie zostały przeprowadzone najpierw w izbach skarbowych, dlaczego procedura konkursowa została tak przedłużona;
dlaczego osoba zatrudniona w korpusie służby cywilnej nie gwarantuje obiektywnego wykonywania obowiązków (osoba, która przeszła konkurs, nie została powołana i nie została o tym powiadomiona). Pomimo wygranych konkursów, wśród osób niepowołanych na naczelników US, są osoby nadal pełniące obowiązki zastępcy naczelnika.
Pani M. Machowska-Kubik w odpowiedzi:
Dyrektorów Izby Skarbowych jest zaledwie 16 (w stosunku do 14 należałoby przeprowadzić konkursy), natomiast liczba odwołanych w latach 2006-2007 Naczelników wynosi ponad 200, więc z uwagi na rozmiar, konkursy te stanowiły większy ciężar ich przeprowadzenia. Minister właściwy ds. finansów publicznych powołuje naczelnika bez wniosku dyrektora. W następnej kolejności będą prowadzone konkursy na stanowiska dyrektorów izb skarbowych.
Czas rozstrzygnięcia konkursu był długi z uwagi na to, że udział wzięło 540 kandydatów na 201 stanowisk.
Sytuacja dot. braku powołania przez ministra z uwagi na brak gwarancji należytego wykonywania obowiązków dotyczy ośmiu US i 11 osób. Według ustawy „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może nie powołać na stanowisko dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego kandydata wyłonionego w drodze konkursu w przypadku, jeżeli żaden z kandydatów nie gwarantuje obiektywnego wypełniania obowiązków dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego”. Przepis nie precyzuje, jakie elementy minister bierze pod uwagę przy ocenie kandydata –
decyzja ministra pozostaje w sferze uznania. Wyrok Sądu Najwyższego z 8 kwietnia 2008 r., stwierdza, że „Akty powołania i odwołania nie są aktami nawiązania i rozwiązania stosunku pracy (służbowego). W orzeczeniu z 7 sierpnia 2002 r. (III PZP 16/02, OSNAPiUS 2002, nr 23, poz. 563) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że do powołania i odwołania naczelnika urzędu skarbowego na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy o urzędach i izbach skarbowych nie mają zastosowania art. 68 i 70 k.p. Sąd Najwyższy podkreślił, że powoływanie i odwoływanie naczelników urzędów skarbowych to element ich podległości i metoda sprawowania nad nimi kontroli, a nie określenie podstawy nawiązania stosunku pracy.… Należy się zgodzić, że wymienione czynności mają inny charakter niż nawiązanie (rozwiązanie) stosunku pracy (służbowego). Akty powołania i odwołania ze stanowiska służą innym celom. Celem tym jest zwłaszcza dobór kadr z punktu widzenia zadań wynikających dla Ministra Finansów z przepisów prawa oraz realizacji zadań wyznaczonych przez Ministra podległym służbom. Dyrektorzy wymienionych urzędów, jako organy administracji rządowej nie zespolonej, realizują wyznaczone im zadania w ramach istniejącego stosunku służbowego. Niewątpliwie ogranicza to zakres ich podporządkowania wynikającego ze stosunku służbowego w stosunku do szefa służby cywilnej, którego kompetencje nie mogą sięgać do sfer zastrzeżonych ustawowo dla Ministra Finansów. Należą do nich m.in. powołanie i odwołanie naczelnika urzędu skarbowego, które zostały uregulowane w ustawie o urzędach i izbach skarbowych. Jest to uregulowanie wyczerpujące.… Przepisy ustawy o urzędach i izbach skarbowych nie przewidują katalogu przyczyn uzasadniających odwołanie przez Ministra Finansów ze stanowiska naczelnika urzędu skarbowego, nie wymagają również wskazania konkretnych przyczyn (powodów) odwołania. Odwołanie w trybie art. 5 ust. 4b powołanej ustawy nie podlega zatem ocenie z punktu widzenia jego zasadności”.
Możliwa jest sytuacja, że kandydat nie daje gwarancji należytego wykonywania obowiązków jako naczelnik, ale może nadawać się na jego zastępcę.
Rozporządzenie nie przewiduje informowania osób o braku powołania.

Pan T. Ludwiński dodał, że w przypadku braku powołania osób, które przeszły konkurs i nie zostały powołane, zostało prawo nadużyte – wyraził nadzieję, że przepisem tym zajmie się RPO.

Pan Eugeniusz Matusiak (FZZ) zgłosił następujące kwestie i pytania:
Rozważenie możliwości przeprowadzania konkursów na naczelników w siedzibie izby skarbowej.
Dalsza procedura w przypadku niewyłonienia naczelnika US w II etapie procedury konkursowej.
Prośba o powołanie przedstawicieli związków zawodowych, jako obserwatorów, do zespołu konkursowego.
Kwestia odwrócenia etapów konkursowych: najpierw rozmowa ustna, a potem egzamin pisemny – ewentualna zmiana rozporządzenia, jeśli są w nim jakieś niedociągnięcia.
Pani M. Machowska-Kubik stwierdziła, że:
Zmienione rozporządzenie daje możliwość przeprowadzenia konkursu nie tylko w siedzibie MF, lecz kandydaci zgłaszają się nie tylko z obszaru danego województwa.
Ustawa o urzędach i izbach skarbowych mówi, że w przypadku gdy dwa kolejne konkursy nie wyłonią kandydata, minister właściwy do spraw finansów publicznych może powołać osobę na stanowisko naczelnika.
Obecne rozporządzenie jasno formułuje, kogo minister powołuje w skład komisji, jak również to, że do czynności techniczno-administracyjnych wyznaczeni są pracownicy departamentu MF (nie obserwatorzy, lecz osoby pilnujące na sali porządku).
Warunkiem dopuszczenia do II części konkursu jest otrzymanie co najmniej 45 pkt. z testu zawodowego i zadań problemowych.

Pan Dobrosław Dowiat-Urbański (Zastępca Dyrektora Departamentu Prawnego KPRM) odniósł się do relacji pomiędzy odmową powołania kandydata na naczelnika, czy dyrektora US oraz przesłanki braku gwarancji obiektywizmu według ustawy o urzędach i izbach skarbowych a przepisami ustawy o służbie cywilnej. Art. 76 ustawy o służbie cywilnej, wśród obowiązków członka korpusu służby cywilnej wymienia rzetelne i bezstronne, sprawne
i terminowe wykonywanie powierzonych zadań. Inne kwalifikacje, cechy i właściwości potrzebne są do wykonywania zadań na stanowisku naczelnika US, dyrektora izby skarbowej, a inne na innych stanowiskach w służbie cywilnej. Minister Finansów, w ramach swojej swobody decyzyjnej może uznać, że dany kandydat nie gwarantuje obiektywnego wykonywania zadań na stanowisku naczelnika, bądź dyrektora, co nie oznacza, że ta osoba nie jest w stanie rzetelnie i bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać zadań na innym stanowisku w korpusie służby cywilnej.

Pan T. Ludwiński zwrócił się z pytaniem dot. przepisu dającego w ustawie o urzędach
i izbach skarbowych prawo niepowołania, wyłonionego w drodze konkursu kandydata– ile było takich przypadków od momentu wejścia w życie tego przepisu. Ponadto dodał, że NSZZ „Solidarność” wystąpiła do Rady Służby Cywilnej o oddelegowanie swojego przedstawiciela do komisji konkursowej.

Pan E. Matusiak zwrócił się o ewentualną zmianę rozporządzenia, jeśli są w nim jakieś niedociągnięcia.

Pani Józefa Warchala (ekspert NSZZ „Solidarność”) poparła wniosek o zmianę rozporządzenia. Dodała, że w ustawie jest za dużo uznaniowości, natomiast pracownicy skarbowości w terenie, bardziej niż Minister Finansów, znają realia i wiedzą, co reprezentuje sobą dany naczelnik US. W jednym ze śląskich urzędów skarbowych, na zgłoszone trzy kandydatury nie znalazła się osoba, która właśnie obecnie została powołana na naczelnika US. Wcześniej ta osoba była już naczelnikiem innego urzędu, lecz została z tego stanowiska odwołana z powodu stwierdzonych, podczas kontroli kompleksowej, licznych nieprawidłowości dot. funkcjonowania urzędu (rozbieżności w zakresie składanych oświadczeń i wyjaśnień, zatajanie faktów i wprowadzanie kontrolujących w błąd). Zwrócono się do Izby Skarbowej w Katowicach z pytaniem, co było podstawą twierdzenia przy weryfikacji kandydatów, że dany naczelnik obiektywnie wykonuje swoje obowiązki, jeżeli wiele materiałów świadczy o zaniedbywaniu przez te osobę, obowiązków w poprzednim urzędzie skarbowym. Pani J. Warchala odniosła się również do doboru składu komisji dyscyplinarnej przy izbie skarbowej.

Pani M. Machowska-Kubik stwierdziła, że Minister Finansów ma prawo powołać na stanowisko naczelnika US kandydata bez przeprowadzania kolejnego konkursu, który wygrał konkurs, ale w innym konkursie, niż na ten właśnie urząd. Z kolei każda ocena niesie w sobie jakiś element subiektywności. Dodała, że jeżeli dobrze domyśla się o którą osobę chodzi, to komisja dyscyplinarna uniewinniała tę osobę od stawianych zarzutów, a prokuratura postępowanie umorzyła.

Pan Zbigniew Bartoń (NSZZ „Solidarność”):
odniósł się do istoty powołania zespołu doraźnego;
stwierdził, że prace Zespołu ograniczają się jedynie do wypowiedzi różnych przedstawicieli na temat realizacji prawa, lecz brak jest dążenia do wypracowania wspólnych wniosków, które można byłoby przekazać dalej (decydentowi);
dana formuła konkursowa jest daleko subiektywna – związki zawodowe zawsze dążyły, aby administracja publiczna była jak najbardziej przejrzysta.

➨ Przewodniczący Zespołu zaproponował, aby organizacje związkowe sformułowały swoje uwagi, dotyczące przeprowadzanych konkursów na Dyrektorów i Naczelników Urzędów Skarbowych, na piśmie. Wtedy zostanie nadany dalszy, stosowny bieg tej sprawy.

➨ Pan T. Ludwiński (NSZZ „Solidarność”) zobowiązał się do przygotowania pakietu uwag do ustawy i rozporządzenia. Dodał, że ostatnie rozporządzenie w sprawie konkursów nie zostało przekazane organizacjom do zaopiniowania.

Pani M. Machowska-Kubik oznajmiła, że organizacje związkowe otrzymały wyczerpującą odpowiedź dotyczącą braku konsultacji rozporządzenia – są to zadania ministra, który realizuje je przy pomocy podległych sobie naczelników  US.


Ad. 2)

Pan Wojciech Zieliński (Zastępca Dyrektora Departamentu Służby Cywilnej w KPRM) poinformował, że zostały przygotowane dane – na pewnym poziomie zagregowania – dot. zatrudnienia i wynagrodzenia zasadniczego na stanowiskach radców generalnych w korpusie służby cywilnej – wg stanu na dzień 30.04.2009 r., które zostały przekazane wszystkim członkom Zespołu. W międzyczasie wpłynęło pismo od Pana Z. Bartonia z prośbą o ich uszczegółowienie, lecz nie było to możliwe ze względu na niedostępność niektórych danych (np. dot. poprzedniego miejsca zatrudnienia), jak również ze względu na obowiązek ochrony danych osobowych (stanowiska radcy generalnego są tak nieliczne, że ich przedstawianie w podziale na konkretne urzędy umożliwiałoby identyfikację wysokości wynagrodzenia konkretnej osoby). Przekazane dane odnoszą się do 50 stanowisk radcy generalnego i zawierają również informację o wynikach wartościowania stanowiska (w urzędach wojewódzkich – średnio 211 pkt., w urzędach centralnych – średnio 334 pkt.), ponieważ wynagrodzenie zasadnicze powinno w dużej mierze zależeć od wyniku wartościowania.

Pan Zbigniew Bartoń (NSZZ „Solidarność”) oznajmił, że NSZZ „Solidarność będzie wnioskowała o uzupełnienie danych przez Departament Służby Cywilnej (m.in. zbiorcze zestawienie kosztu stanowiska radcy generalnego). Przypomniał, że przy oszczędnościach budżetu ważna jest analiza kwotowa oraz zadaniowa tego stanowiska. Założenie powołania radcy generalnego w służbie cywilnej odnosiło się do urzędników mianowanych będących dyrektorami generalnymi, z którymi nie można było rozwiązać stosunku pracy. Na dzień dzisiejszy ważna jest informacja, jakie stanowiska – te osoby – pełniły poprzednio (np. dyrektora generalnego, dyrektora wydziału) i kiedy pracownik może zostać radcą generalnym, bo obserwuje się dużą patologię w tej kwestii (są przypadki wykonywania telepracy albo obecności w pracy jedynie przez pół dnia). Zwrócił uwagę, że pojawił się również problem z wartościowaniem stanowiska radcy generalnego i zadaniami, które wykonują.

Przewodniczący Zespołu dodał, że wręcz zaobserwował zjawisko odwrotne, ponieważ zwracają się do niego, jako Szefa Służby Cywilnej, byli dyrektorzy generalni, którym zaproponowano jedynie stanowiska inspektorów. W ministerstwach w znacznym stopniu radcowie generalni pełnią maksymalnie dużo zadań, które w jakimś stopniu zazębiają się ze stanowiskami kierowniczymi.

Pan Dagmir Długosz (Dyrektor Departamentu Służby Cywilnej w KPRM) stwierdził, że nie zauważył problemu ze stanowiskiem radcy generalnego. Zwrócił się z prośbą, aby nie uogólniać sytuacji, choć może nieprawidłowości gdzieś mają miejsce. Osoba, która zajmowała stanowisko kierownicze w służbie cywilnej, może zostać radcą generalnym, o ile powierzone zadania przekładają się na odpowiednie wynagrodzenie. Obecnie w wielu przypadkach młode osoby obejmują stanowiska kierownicze, więc przy wydłużonym okresie pracy, pozostaje dla nich awans poziomy. Pan D. Długosz dodał, że zagadnienie radców generalnych nie jest priorytetowe dla Służby Cywilnej, co nie oznacza, że nie należy go podjąć w odpowiednim trybie – Departament Służby Cywilnej może przedstawić zagregowane dane dot. byłych dyrektorów, którzy objęli stanowiska radców generalnych.
Pan W. Zieliński dodał, że jednak za politykę kadrową w urzędzie odpowiada dyrektor generalny.

Pan Z. Bartoń podkreślił, że związki zawodowe nie chcą oceniać potrzeby istnienia tego stanowiska, lecz potrzebują informacji, czy Departament Służby Cywilnej koordynuje realizację ustawy poprzez te stanowiska, jakie to są stanowiska, zbiorcze zestawienie kosztu stanowiska radcy generalnego, jaki zakres czynności – chodzi o jasność i przejrzystość zajmowania tych stanowisk. Dodał, że jeżeli wyjaśnienie tego problemu nie jest możliwe przez Departament Służby Cywilnej, to NSZZ „Solidarność” zwróci się do klubów parlamentarnych o jego wyjaśnienie. Pan Z. Bartoń zwrócił również uwagę, że może należy wykorzystać pracowników mianowanych i propagować (w pozostałych dziesięciu urzędach wojewódzkich), aby ci urzędnicy mianowani zajmujący stanowiska szeregowe, zostali radcami generalnymi i zajmowali się strategicznymi sprawami.


Ad. 3)

Pani Maria Reutt (Zastępca Dyrektora Departamentu Służby Cywilnej w KPRM) przedstawiła informację dot. naborów na wyższe stanowiska w Służbie Cywilnej dla osób pełniących obowiązki dyrektorów w dniu wejścia w życie ustawy o państwowym zasobie kadrowym.
Ustawa o służbie cywilnej wprowadziła zasadę otwartego i konkurencyjnego naboru na wyższe stanowiska w SC tj. dyrektorów generalnych, dyrektorów komórek organizacyjnych i ich zastępców, przy czym dla zastępców wprowadzono również możliwość awansu wewnętrznego.
Ustawa określa ogólne ramy przeprowadzania naborów.
Szef Służby Cywilnej oraz Rada Służby Cywilnej mogą skierować swoich przedstawicieli w celu obserwacji przebiegu procesu naboru. Szef Służby Cywilnej może przekazać ten element do planu kontroli Prezesa Rady Ministrów. Jest również możliwość odwołania się od prawidłowości przeprowadzenia naboru do Sądu Pracy.
Aby zapewnić zasadę otwartości i konkurencyjności, Szef Służby Cywilnej wydał rekomendacje organizacji naborów na wyższe stanowiska w służbie cywilnej, gdzie zwrócił uwagę na pewne elementy, które mogą budzić wątpliwości uczestników procesu.
Sporządzono listę obserwatorów spośród kandydatów zgłoszonych przez wszystkie urzędy – obserwator natychmiast zgłasza Szefowi Służby Cywilnej zauważoną nieprawidłowość.
W sumie – na 98 toczących się postępowań – dokonano 12 obserwacji, z których 7 dotyczyło naborów z art. 196 u. o s.c.
Art. 196 nie dotyczy zastępców, więc z informacji zebranych na 31 maja br. – dane dotyczą 156 stanowisk. Nabór zakończy się przed 24 marca 2010 r.
Liczba zakończonych naborów na stanowiska zajmowane przez osoby, do których ma zastosowanie art. 196 u. o s.c. wynosi 12, z czego 8 osób (byłych dyrektorów p.o.) te nabory wygrało.

Członkom Zespołu zostały przekazane materiały dot. naborów na wyższe stanowiska w S.C w poszczególnych urzędach.

Przewodniczący Zespołu podkreślił, że szczególnie zależy mu , aby przeprowadzane nabory na wyższe stanowiska przebiegały w sposób jak najbardziej uczciwy. Szef Służby Cywilnej, przy rocznej ocenie dyrektorów generalnych, zwróci uwagę na realizację przeprowadzanych, przez dyrektorów generalnych, naborów.

Pan Z. Bartoń zadał pytania:
kiedy w trakcie prac legislacyjnych zapadła decyzja, że zastępców dyrektorów, którzy przeszli z zasobu kadrowego, nie obejmuje art. 196 u. o s.c.;
czy jest harmonogram naborów na dyrektorów generalnych;
Pan Z. Bartoń dodał, że w związku z przewidywaną restrukturyzacją zatrudnienia oraz oszczędnościami, NSZZ „Solidarność” uważa, że powinno być przyśpieszone umocowanie prawne osób – w kontekście art. 196 – już na etapie ewentualnego projektu ustawy.

Przewodniczący Zespołu oznajmił, że nie ma harmonogramu naboru – na wniosek ministra lub kierownika urzędu, procedura jest uruchamiana poprzez uzgodnienie opisu stanowiska
i przygotowanie ogłoszenia. W tej chwili nie widzi zasadności uruchamiania działań w celu dostosowywania się do projektu ustawy o racjonalizacji zatrudnienia….


Ad. 4)

Pan Dagmir Długosz (Dyrektor Departamentu Służby Cywilnej w KPRM) odczytał wystąpienie Pana Zbigniewa Bartnika – mediatora z listy mediatorów przy MPiPS, w którym to mediator informuje Szefa Służby Cywilnej o podjętych czynnościach w ramach postępowania mediacyjnego w sporze zbiorowym toczącym się w ŚUW.

Pan Zbigniew Bartoń (NSZZ „Solidarność”) poinformował, że NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, Podbeskidzia i Ziemi Częstochowskiej, w dniu 7 lipca br. podjęła uchwałę o wystąpieniu z WKDS-u w związku z łamaniem przez wojewodę śląskiego oraz jego służby ustawy o związkach zawodowych, oraz braku woli rozwiązania sporu zbiorowego. NSZZ „Solidarność zwróciła się do wojewody śląskiego oraz dyrektora generalnego ŚUW o wizualizację sporu i zajęcie prawnego stanowiska dotyczącego poszczególnych punktów sporu. Pan Z. Bartoń dodał, że mediator nie jest w stawnie dokonać rozstrzygnięć prawnych, jednocześnie zadeklarował udział w spotkaniu z Szefem Służy Cywilnej, przy czym zastrzegł, że jakiekolwiek decyzje mogą być podjęte w uzgodnieniu
z regionem. Zwrócił również uwagę na to, że członkowie NSZZ „Solidarność” byli publicznie zastraszani za brak udziału w spotkaniu z mediatorem – skutkami  wynikającymi z art. 52 Kodeksu pracy. Dodał, że NSZZ „Solidarność” (odpowiednio dokumentując) wyrażała wotum nieufności wobec niektórych osób (za pośrednictwem MSWiA), przy czy ostatnio również sekretariaty branżowe –w imieniu Komisji Krajowej – podjęły ponownie wotum nieufności w stosunku do dyrektora generalnego, ponieważ nie zakończył jeszcze sporu zbiorowego w ŚUW.

Pan Dobrosław Dowiat-Urbański (Zastępca Dyrektora Departamentu Prawnego KPRM) stwierdził, że Szef Służby Cywilnej i KPRM nie negowali stosowania, przez pracodawców w sferze budżetowej, art. 27 ustawy o związkach zawodowych. Dodał, że nie ma żadnych ograniczeń, że w jakieś sferze nie stosuje się tego przepisu.

Pan Jan Szajnar (OPZZ) podkreślił, że właśnie kwestia art. 27 ustawy o związkach zawodowych jest jednym z punktów sporu i powoduje cały szereg działań ze strony pracodawcy polegający na nieuznawaniu, przez służby wojewody, tego przepisu ustawy. Ostatnia kontra PIP potwierdziła racje związków zawodowych. Dlatego należy uporządkować sprawę nadinterpretacji tego artykułu poprzez odpowiednie zalecenie. Dodał, że również przez Radę Wojewódzką OPZZ, jest rozważne wyjście ze współpracy w ramach WKDS-u.

Przewodniczący Zespołu zaniepokojony ciągłym brakiem rozstrzygnięć w kwestii sporu zbiorowego w ŚUW, zaproponował dodanie tego tematu, na kolejne posiedzenie Zespołu. Wtedy też będzie możliwe bardziej precyzyjne określenie terminu spotkania
z zainteresowanymi przedstawicielami ŚUW – do którego zobowiązał się poprzednim posiedzeniu.

Pan Z. Bartoń poinformował, że NSZZ „Solidarność” zwróciła się do Przewodniczącego Zespołu pismem z dnia 28.08.2009 r. o wprowadzenie do porządku obrad dwóch tematów:
stanowiska MSWiA z podjętych, w ramach spełnianego nadzoru, czynności w sprawie skutecznego zakończenia sporu zbiorowego w ŚUW;
oceny prawnej przedmiotu sporu zbiorowego w ŚUW, w tym art. 27 ustawy o związkach zawodowych oraz stanowiska w sprawie wygaśnięcia stosunku pracy w służbie cywilnej na zasadzie art. 231 Kodeksu pracy skutkiem zarządzenia wewnętrznego dyrektora generalnego.

Na stwierdzenie Pana D. Długosza, że Szef Służby Cywilnej nie ma legalnych instrumentów, aby wyegzekwować określone rozumienie przedmiotu sporu zbiorowego przez Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego, Pan Z. Bartoń zwrócił uwagę, że w wyjaśnieniach składanych do PIP, cała konstrukcja prawna (dot. art. 231 Kodeksu pracy) Dyrektora Generalnego opierała się na opiniach Departamentu Służby Cywilnej w KPRM lub Departamentu Administracji Publicznej w MSWiA. Pan D. Długosz wyjaśnił, że były to odpowiedzi Departamentu Służby Cywilnej w zakresie swoich kompetencji – stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej, a nie w temacie sporu zborowego.

Pan Eugeniusz Matusiak (FZZ) zgłosił, że w związku z ustawą o emeryturach kapitałowych z dnia 21 listopada 2008 r., w służbach państwowych nasiliło się zjawisko zatrudniania pracowników, pomimo przejścia ich na emeryturę, a więc dany pracownik pobiera z budżetu państwa jednocześnie emeryturę i pensję. Wniósł, aby w ustawie o służbie cywilnej, podobnie jak w ustawie o pracownikach samorządowych, dodano zapis, że stosunek pracy może być rozwiązany w przepadku nabycia przez pracownika praw do renty lub emerytury. Jednocześnie zwrócił się z prośbą do resortu finansów o liczbę osób zatrudnionych i pobierających jednocześnie rentę lub emeryturę.

W toku dalszej dyskusji:
Na prośbę Pani Małgorzaty Lewickiej (FZZ), przedstawiciele KPRM wyjaśnili kwestię kwoty podanej w projekcie uchwały Rady Ministrów w sprawie procentowego podziału na poszczególne urzędy środków na wynagrodzenia, przewidzianych na dodatki specjalne w służbie cywilnej – kwota podana bez pochodnych (142,5 mln zł. z pochodnymi).
Poruszono kwestię konsultacji społecznych ww. projektu uchwały. D. Długosz dodał, że projekt zakłada różnicowanie poziomu środków w stosunku do określonych służb.



Przewodniczący Zespołu



         …………………………………..
   Sławomir Brodziński







Opracowanie:
Nina Krasuska
Departament Dialogu
i Partnerstwa Społecznego MPiPS